नेपाल प्रज्ञा प्रतिष्ठानका कुलपति भूपाल राईले वास्तविक लेखकहरूलाई प्रोत्साहन गर्ने प्रतिबद्धता जनाउनुभएको छ । गोमा पराजुलीद्धारा लिखितआत्मसंस्मरण ‘भीरको बाटो’ सार्वजनिक कार्यक्रममा बोल्नुहुँदै कुलपति राइले लेखनविधा र क्षेत्र धेरै परिष्कृत भइसकेको अवस्थामा वास्तविक लेखकलाई प्रोत्साहन गर्नसके समाजको वास्तविक चित्र र चरित्र बाहिर ल्याउन सकिने बताउनुभएको हो ।
प्रज्ञा प्रतिष्ठानमा भएको कार्यक्रममा बोल्नुहुँदै कुलपति राईले भीरको बाटो पुस्तकले गोमा पराजुलीको जीवनमाआधारित रहे पनि यसले समकालीन नेपाली समाजको वास्तविक चित्र र चरित्रमा मात्र नभई अहिले पनि यस्ता धेरै घट्नाहरू समाजमा व्याप्त रहेको दाबी गर्नुभयो । नयाँ लेखक र समाजका वास्तविक कुराहरूलाई उजागर गर्नेहरूलाई प्रज्ञा -प्रतिष्ठानले सदैव खुल्ला हृदयका साथ स्वागत गर्ने प्रतिबद्धता व्यक्त गर्नुभयो । तत्कालिन समयमा गोमा पराजुलीले परिवार र समाजबाट व्यहोर्नु परेको पीडा र गरेको सङ्घर्षबाट प्राप्त सफलताअरूका लागि पनि प्रेरणाको स्रोत हुने बताउनुभयो । यसैगरी कार्यक्रममा पूर्व सचिव तथा सूचनाआयोगका पूर्व प्रमुखआयुक्त कृष्णहरि बाँस्कोटाले पुस्तकले नेपाली समाजको जीवन्त तस्बिर उतारेको बताउनुभयो । एकजनापात्रले भोग्नुभएको भोगाईलाई पुस्तकका रूपमा सार्वजनिक गरेर समग्र समाजको दृश्य देखाएको बताउनुभयो । उहाँले जीवनमा सबै सकिँदा पनि केही गर्न सम्भव छ भन्ने उदाहरण लेखक पराजुलीले पुस्तक मार्फत प्रस्तुत गरेको बताउनुभयो ।
यसैगरी कार्यक्रममा बोल्नुहुँदै सञ्चारिका समूह नेपालकीअध्यक्ष विमला तुम्खेवाले गोमा पराजुलीले भोगेको जीवन भोग्ने महिलाहरू अहिले पनि समाजमा रहेको बताउनुभयो ।उहाँले महिलाहरूको जीवनअसहजअवस्थामा अगाडि बढिरहेको स्मरण गराउँदै समयसँगै मानिसहरूको सोच अझै परिवर्तन गर्दै अगाडि बढाउनु पर्नेमा जोड दिनुभयो । समाजिक रूपान्तरणका लागि गोमा पराजुलीले गर्नुभएको अठोट, प्रतिबद्धता र निरन्तरको प्रयासले भीरको बाटो पुस्तक बनेको स्मरण गर्दै यसले सकारात्मक रूपान्तरणमा महत्त्वपूर्ण भूमिका खेल्ने बताउनुभयो । महिलाहरूको जीवनमाआइपर्ने हरेक असहजता, अप्ठ्याराहरूलाई पार गर्दै गोमा पराजुलीले आफूलाई एक सफल र सक्षम महिलाका रूपमा स्थापित गर्नुभएको बताउनुभयो । भीरको बाटो पुस्तककी लेखक गोमा पराजुलीले आफू ५० वर्षको भएपछि कक्षा १ मा भर्ना भई कक्षा७ सम्म अध्यायन गरी आफैँ आफ्नो जीवनको सङ्घर्षको कथा सार्वजनिक गर्नुभएको हो । उहाँले आफ्नो माइतिघरमा रहँदाको छोरीलाई गरिने व्यवहार, पठनपाठनमा हुने विभेदका बारेमा लेख्नुभएको छ । यसैगरी विवाहपश्चात् सासूससुरा, श्रीमान्, घरपरिवार र समाजबाट गरिएको व्यवहार त्यसपश्चात् उहाँले पोखरामा गर्नुभएको सङ्घर्ष लगायतका कुराहरूलाई समेट्नुभएको छ ।